بسم الله الرحمن الرحیم

 آب وقتی به نقطه ی جوش رسید ، چای را خوش طعم می کند ؛ و توحید ولایی آن آب جوشیده ای است که اگر در مسیر آن قرار بگیری ؛اسماء درون تو را به نزج و پختگی می رساند و وجود تو خوش بو و لطیف و نورانی می شود .

 آبی که به نقطه ی جوش رسیده را وقتی روی چای می ریزیم، بلافاصله رنگ را از چای جدا می کند . یعنی رنگ و طعم و مزه و بو و تمام خاصیتی که در چای بود ؛ تماما در آب حل می شود و دیگر از چای هیچ نمی ماند و تمام خودیهای چای در آب گم می شود و آن چای خشک و بی مزه و تلخ را که هیچکس رغبت به خوردن آن نداشت ؛ زمانی که خود را در آب داغ و جوشیده رها می کند و فانی در آب می شود ؛ تازه قرب پیدا می کند که انسان آن را بنوشد و با خون انسان یکی شود و این آغاز حرکت اوست تا با انسان همراه شده و سیر کند.

انسان سالک وقتی در مسیر توحید ولایی قرار می گیرد . حرارت و داغی فشارها و مصایب و بلاهایی که در این راه به او اصابت می کند ، همانند آب جوشیده ای است که کل منیّت ها و انانیّت ها و رنگ های کذایی را در او ذوب می کند و تمام خودی های او در آب داغ توحید ولایی محو می شود و وجود او مخلص و لطیف می شود و تازه قرب پیدا می کند و حجاب ها از او بر داشته می شود و این آغاز حرکت اوست که با امام جانش معیّت پیدا می کند و خود را در عالم عشق و در حضور امام (ع) می یابد و به همراه امام (ع) حرکت می کند تا به غیب وجودش وصل شود . 

بسم الله الرحمن الرحیم

آب وقتی به نقطه ی جوش رسید ؛ می توان با آن یک چای خوش طعم را دم دهیم ، اما اگر آب به نقطه ی جوش نرسد و با آن چای را دم دهیم ؛ یک چای بسیار بد بو و بی مزه خواهیم داشت . توحید ولایی آبی است که به نقطه ی جوش رسیده و تو و اسماء درون تو را می پزد . همان گونه که با هر آبی نمی توان غذا را پخت و آب باید طیّب و طاهر و گوارا باشد . آبی هم که اسماء دورن تو را می پزد ؛ باید ولایی و همراه با بلا باشد تا تو را به پختگی و نزج برساند و غیر از مسیر توحید ولایی هیچ سالکی نمی تواند به این پختگی و صیرورت و شدن و گردیدن برسد .